Nú finn ég mig hér sitjandi,
um liðna daga hugsandi.
Blað á borðið setjandi
og penna úr vasa dragandi.
Þankana svo skrifandi,
í Konna Gísla vísandi,
um fólk í stóla haldandi
og svörtum bílum akandi.
Völdum sínum beitandi
en kerfisræði fylgjandi.
Flokksfélaga ráðandi
en á öðrum brjótandi.
Gjöld og skatta hækkandi.
Reglur allar flækjandi.
Báknið sífellt stækkandi.
Á skriffinnskuna bætandi
og lýðræði burt gefandi.
Sjúklinga út sendandi.
Hjúkrunarheimili sveltandi.
Skimununum klúðrandi.
Samtökum út hýsandi.
Lækningum barna hamlandi
en eldra fólkið skerðandi.
Eiturlyfin leyfandi.
en plastpokana bannandi.
Hálendinu lokandi.
Fullveldi frá sér látandi.
Orku landsins fórnandi.
Framleiðsluna heftandi.
Í vitleysuna eyðandi.
Ofan í skurði mokandi
og losun Kína aukandi.
Flugvöll í hraun færandi
en aðra samt vanrækjandi.
Borgarlínu leggjandi,
veggjöld fyrir takandi,
og umferðina stöðvandi.
Bíleigendum refsandi.
Byggðamálum gleymandi.
Landbúnaðinn kæfandi.
Gerlamat inn flytjandi.
Iðnaðinn forsmáandi.
Hælisleitendum fjölgandi,
gegn skynseminni farandi
og glæpahópum hjálpandi
en nauðstöddum ei sinnandi.
Ritskoðun á komandi.
Miðla ríkisvæðandi.
Á Písakönnun fallandi
og iðnnemunum hafnandi.
Í stórum málum sofandi
en í rétttrúnaði vakandi
og dellu alla eltandi.
Sjálfum sér þó hrósandi.
Á bak við veiru skýlandi.
Í faraldri sig felandi.
Þannig var hún starfandi.
Ríkisstjórn Íslands verandi.
Sigmundur Davíð Gunnlaugsson, formaður Miðflokksins.
Birt á Vísi þann 23. september, 2021