Dagur B. Eggertsson og fulltrúar í viðreista meirihlutanum virðast þó ekki átta sig á því. Þau krefja nú íbúa þessa hverfis borgarinnar um greiðslu upp á 125 þúsund krónur á hvert heimili vegna ljósleiðaravæðingar. Hugsið ykkur að enn eru ekki öll heimili í Reykjavík ljósleiðaratengd. Hefði einhverjum dottið það í hug? Það eru sjálfsögð mannréttindi og nútímaþægindi að hafa aðgang að hröðu og öruggu neti eins og aðgang að rafmagni, heitu og köldu vatni. Þrátt fyrir ítrekaðar óskir íbúa á þessu svæði hefur hvorki gengið né rekið að fá ljósleiðara fyrr en allt í einu nú. Til þess að uppfylla þá sjálfsögðu kröfu íbúa í dreifbýlinu á Kjalarnesi fór borgarstjóri með betlistaf til fjarskiptasjóðs og óskaði eftir styrk í verkefnið „Ísland ljóstengt“ sem var tímabundið landsátak fyrir dreifðari byggðir landsins en ekki höfuðborgarsvæðið. Reykjavíkurborg gerði kostnaðaráætlun sem hljóðaði upp á tæpar 113 milljónir króna fyrir rúmlega 130 tengistaði. Fjarskiptasjóður samþykkti á grunni kostnaðaráætlunarinnar styrk upp á tæpar 50 milljónir og hlutur Reykjavíkur því 63 milljónir. Farið var í útboð á verkinu og þegar útboðsgögn voru opnuð var Míla með lægsta tilboð upp á 56 milljónir eða rétt rúmlega helming af kostnaðaráætlun, sem er mjög ánægjulegt. Úthlutunarreglur fjarskiptasjóðs eru mjög skýrar. Fyrstu 500 þúsundin af hverri tengingu ber sveitarfélagið og þegar þeirri upphæð er náð kemur fjarskiptasjóður með fjármagn.
Nú er staðan sú að tilboð Mílu er á pari við skylduframlag Reykjavíkurborgar og er því afar hæpið að fjarskiptasjóður greiði sitt framlag inn í verkefnið. Það er meira en grátlegt að hugsa til þess að þessi hópur Reykvíkinga, sem beðið hefur eftir ljósleiðaratengingu í áraraðir, sé svo hliðarsettur í ráðhúsinu fyrir einungis 56 milljónir í öllu bruðlinu sem viðgengst þar. Í stað þess að ganga í verkið og biðja þessa aðila afsökunar á framkvæmdaleysinu er þess krafist að hvert heimili greiði 125 þúsund fyrir tenginguna. Það er skýrt brot á jafnræðisreglu stjórnsýsluréttar því ekki gengur að sumir borgarbúar þurfi að greiða fyrir grunnþjónustu á meðan aðrir fá sömu þjónustu frítt. Nú þegar hefur tillaga mín um niðurfellingu gjaldsins verið felld í borgarstjórn en það má ekki gefast upp. Ég hvet þá aðila sem þetta mál snýr að til að leita allra leiða til að leita réttar síns ef niðurfellingin nær ekki fram að ganga. Kvörtun til umboðsmanns Alþingis er t.d. ein leið sem hægt er að fara. Borgarstjóri sem hikar ekki við að eyða fleiri hundruðum milljóna í torg fyrir framan heimili sitt en sinnir ekki grunnþjónustu sem þessari er borgarstjóri sjálfs sín en ekki annarra borgarbúa.
Höfundur: Vigdís Hauksdóttir, lögfræðingur og borgarfulltrúi Miðflokksins.
Greinin birtist fyrst í Morgunblaðinu þann 16. október, 2020