Eftir frækilega frammistöðu heilbrigðisstarfsfólks og annarra viðbragðsaðila sem lengi verður í minnum höfð hillir nú undir að unnt sé að opna Ísland að nýju. Þetta tilkynnti ríkisstjórnin nýlega á hefðbundinn hátt án samráðs og án nokkurrar áætlunar. Ákvörðunin kom nokkrum læknum sem rætt var við greinilega á óvart en að vanda eru allir boðnir og búnir að leggjast á árar og gera það besta úr ástandinu. Ekki þarf að fjölyrða um nauðsyn þess að færa ástandið til fyrra horfs. Rekstraraðilar í ferðaþjónustu og utan hennar hafa beðið og bíða enn milli vonar og ótta eftir betri tíð.
Í þeirri stöðu sem nú er uppi felast ákveðin tækifæri fyrir Ísland. Íslendingar hafa fengið mjög vinsamlega og mikla umfjöllun í þekktum fjölmiðlum víða um heim vegna þess hve vel hefur gengið hér að ná stjórn á útbreiðslu COVID-19-veirunnar. Það er því næsta víst að fólk sem óttast veiruna og er jafnvel að flýja hana mun sjá Ísland sem öruggan ákvörðunarstað. Við þurfum að viðhalda þessu örugga ástandi okkar sjálfra vegna fyrst og fremst og einnig vegna gesta okkar. Í þeim hópi sem getur valið sér ákvörðunarstað án tillits til kostnaðar er fólk sem er vel stætt og vel upplýst. Kostum því kapps um að horfa til þeirra tekna sem hver og einn ferðamaður skilar en ekki til fjölda þeirra. Vonandi er að sá breski samstarfsaðili sem ríkisstjórnin valdi nú nýlega til að byggja Ísland upp að nýju leggi áherslu á slík markmið en taki ekki undir þá framtíðarsýn sem gat að líta á netinu í vikunni að Ísland ætti að stefna að því að eftir 2-3 ár kæmu hér jafnmargir ferðamenn og þegar best lét. Markmiðið hlýtur að vera að eftir 2-3 ár verði tekjur af ferðamönnum jafn miklar eða meiri en þegar mest var.
Nú gefst okkur tækifæri til að sækja fram í móttöku ráðstefnugesta í auknu alþjóðlegu fundarhaldi og skipulagningu viðburða stórra og smárra. Þar eigum við margt að bjóða auk öryggis sem áður er nefnt. Náttúran er söm og áður, unnt er að leggja meiri áherslu á menningu og sögu, örugg heimafengin matvæli og svo mætti lengi telja. Til skamms tíma þarf fyrst og fremst að tryggja að nýju flugsamgöngur við landið. Einnig þarf að leggja áherslu á að sem flest fyrirtæki í ferðaþjónustu vakni af dvalanum lífvænleg og albúin til að takast á við ný tækifæri. Áhersla okkar til skamms tíma verður fyrst og fremst að snúast um að sem flestir sem nú búa við atvinnuleysi eða skert starfshlutfall geti snúið til starfa að nýju eða fengið nýtt starf við hæfi. Til lengri tíma þurfum við að gera markvissa áætlun um frekari atvinnuuppbyggingu í ferðaþjónustu, með aukinni grænmetisframleiðslu, auknu landeldi, aukningu í tækni- og tölvuiðnaði og aukinni úrvinnslu í sjávarútvegi og landbúnaði. Við höfum allt að vinna!
Höfundur: Þorsteinn Sæmundsson, alþingismaður Miðflokksins í Reykjavíkurkjördæmi suður.
Pistillinn birtist í Morgunblaðinu 27. maí, 2020