Í tíð vinstri stjórnar Jóhönnu Sigurðardóttur og Steingríms Sigfússonar, sem var illu heilli við völd á árunum 2009-2013, kom fram áhugaverð lýsing forsætisráðherrans fyrrverandi á þingmönnum samstarfsflokksins í Vinstri hreyfingunni – grænu framboði. Jóhanna lýsti því sem svo að samstarfið við þingflokk VG væri eins og að smala villiköttum. Skemmtilega myndrænt, en dregur líka fram þá ömurlegu stöðu sem stjórnin var í undir lokin, þegar hún hafði í raun misst þingmeirihluta sinn.
Af hverju rifja ég þetta upp núna? Jú, villikettirnir eru aftur komnir á kreik en nú eru það ráðherrar VG sem um ræðir, en ekki almennir þingmenn, plús einn úr öðru liði.
Einn af upprunalegu villiköttunum hljóp til Akureyrar nýlega, undir öðrum fána, og tilkynnti sameiningu tveggja rótgróinna menntastofnana án þess að tala við nokkurn mann, nema mögulega sjálfan sig. Sá hefur að vísu níu líf og ekki ljóst hversu mikið hann hefur nú þegar gengið á þá inneign sína.
Matvælaráðherra, Svandís Svavarsdóttir, virðist hafa það að sérstöku markmiði að sprengja ríkisstjórnina á sínum forsendum. Fyrst með ólögmætri ákvörðun um stöðvun hvalveiða í sumar, þar sem ótal ákvæði hins íslenska regluverks voru brotin og hornin rekin í stjórnarskrána.
Næst flaut upp samningur sama ráðherra við Samkeppniseftirlitið, sem nú hefur verið metinn ólögmætur, þar sem matvælaráðherra vélaði eftirlitsstofnun með ríkar íhlutunarheimildir til að „… vinna verkefnið og skoða útgerðina gegn greiðslu“ eins og stjórnarformaður SKE orðaði það.
Auðlindin okkar – tæplega 500 blaðsíðna skýrsla sem matvælaráðherra ætlar að velja úr eftir hentugleika – hlýtur að vera ósvífnasta sýndarsamráð síðari tíma. Það kom berlega í ljós við kynningu skýrslunnar, þegar ráð-
herrann lagði sérstaka áherslu á tvö atriði, sem hitti svo bara þannig á að voru alls ekki hluti af tillögum þeirra sem doðrantinn rituðu.
Félags- og vinnumarkaðsráðherra tekur hlutverk sitt sem nýjasti villikötturinn alvarlega.
Í fyrradag kynnti hann samning ráðuneytisins við Rauða krossinn, um aðstoð við fólk sem hefur fengið endanlega synjun um vernd hér á landi. Með þessu dregur ráðherrann þær fáu tennur sem eftir voru í „litla útlendingafrumvarpinu“ úr því og regluverk útlendingamála er aftur orðið eins og tannlaus köttur.
Forsætisráðherra, Katrín Jakobsdóttir, vofir svo yfir öllu og tryggir að sjónarmið sósíalismans séu vel tryggð í þessari langlífustu vinstri stjórn lýðveldissögunnar.
Það er eins og ráðherrahópur VG sé að láta á það reyna hversu langt þeir geti gengið áður en þingflokkur Sjálfstæðisflokksins ærist, gallinn er bara sá að þar á bæ eru menn orðnir svo vanir að kyngja að engum kemur til hugar að setja niður fótinn.
Höfundur er þingflokksformaður Miðflokksins. bergthorola@althingi.is