Greinar og pistlar

Undanfarið hefur ný Selfossbrú yfir Ölfusá verið fréttaefni, ekki eingöngu vegna tafa, veggjalda eða vöntunar á ríkisábyrgð heldur vegna byggingarkostnaðar hennar. Fyrrum samgönguráðaherra ásamt samflokksmanni sínum, þingmanni Suðurkjördæmis riðu á vaðið með sameiginlegri grein í Morgunblaðinu í haustbyrjun sem bar yfirskriftina „Samgöngumál í ógöngum“ þar sem félagarnir fullyrða að bygging nýrrar brúar yfir Ölfusá sé dæmi um óráðsíu, bruðl og óþarfa flottheit. Þeir segja svo stagbrúnna sem ætlað er að reisa kosta a.m.k. 10 milljarða og að vel hægt sé að brúa ánna á þessum stað fyrir mun minna fé eða 3 til 3,5 milljarða króna og vísa til reynslumikla aðila máli sínu til stuðnings.

Er hægt að tilheyra NATO en samtímis lýsa sig hlutlausa þjóð? Stutta svarið er nei!

Helsta og að því er virðist eina áherslu­atriði Þór­dís­ar Kol­brún­ar Reyk­fjörð Gylfa­dótt­ur, ut­an­rík­is­ráðherra og vara­for­manns Sjálf­stæðis­flokks­ins, á þessu lokaþingi kjör­tíma­bils­ins virðist vera að koma bók­un 35 í gegn. Þing­flokk­ur­inn fylg­ir svo í humátt á eft­ir.

Fátt fer meira í taugarnar á mér en sú heimsendaspá sem borin er á borð af aðilum sem oft á tíðum er sama fólkið er kennir öðrum um óttastjórnmál. Þessir málsvarar sannleikans flytja síðan innblásnar ræður um áhyggjur sínar af kvíða og þunglyndi unga fólksins okkar.

Ef Íslend­ing­ar missa trú á gjald­miðli sín­um munu þeir hafna hon­um. Það „pepp­ar“ eng­inn upp krón­una nema að hafa á henni trú. Íslend­ing­ar hafa misst alla trú á rík­is­stjórn Íslands og efna­hags­stefnu henn­ar. Það er ekki að undra. Það er ekki að furða að land­ar mín­ir, vin­ir bæði og vanda­menn, fólk til sjáv­ar og sveita, átti sig ekki á fram­ferði Seðlabanka Íslands með yfir árs­gamla 9,25% meg­in­vexti (stýri­vexti). Seðlabanki Íslands er bund­inn í báða skó, bæði með lög­um og kröf­unni um trú­verðug­leika og gæði ís­lenska vaðmáls­ins, ís­lensku krón­unn­ar.

Það get­ur verið mis­gam­an í þing­inu, en eitt er það sem þing­flokk­ur Miðflokks­ins hef­ur sér­stak­lega gam­an af; Sjón­varps­laus­ir fimmtu­dag­ar. Það er hlaðvarpið sem þing­flokk­ur­inn held­ur úti þar sem við ger­um upp vik­una í þing­inu og póli­tík­inni.

Viðbrögðin sem stjórnin í Freyfaxa, ungliðahreyfingu Miðflokksins í Suðvesturkjördæmi, hefur fengið eftir stofnfundinn föstudaginn 20. september hafa verið mögnuð og birtingarmynd þess að ungt fólk var að bíða eftir nýjum valkosti fyrir ungliðahreyfingu. Besta svarið við spurningunni sem titill þessarar greinar leggur fram er að spyrja sjálfan sig: Finnst þér núverandi ríkisstjórn vinna fyrir hagsmunum yngri kynslóða og þjóðarinnar? Ég upplifi það ekki og þess vegna tók ég þátt í stofnun Freyfaxa.

Rík­is­stjórn­in hang­ir á lyg­inni einni. Link­ind­in er orðin eitt af þjóðarein­kenn­um okk­ar Íslend­inga, jafn­vel meira áber­andi en sauðkind­in. Við erum orðin gríðarlega und­an­láts­söm á flest­um sviðum. Ávallt reiðubú­in að mæta ein­hverj­um mál­efn­um með það að mark­miði að koma til móts við þá sem telja sig ekki njóta sann­mæl­is, meðvirkn­in al­ger!

Að flytja heim til Íslands var versta fjárhagslega ákvörðun sem ég hef tekið. Við konan fluttum heim í ársbyrjun 2023 þegar við áttum von á okkar fyrsta barni. Í Kaupmannahöfn var lífið ljúft og þægilegt, það blundar þó alltaf í manni einhver heimþrá og sáum við tækifæri að flytja heim svo sonur okkar gæti alist upp í kringum fjölskyldu.

Eins og sólin sest í vestri er nokkuð árvisst að upp komi umræða um tolla á landbúnaðarvörur og verðlag hér á landi og samanburður við önnur lönd eða ríkjabandalög í því efni.