Greinar og pistlar

Þannig týnist tíminn þegar ekkert gerist. Hafnfirðingar með Álverið í Straumsvík í túnfætinum bíða í ofvæni eftir viðbrögðum ríkisstjórnarinnar og Landsvirkjunar vegna gríðarlegs rekstrartaps álversins. Vart þarf að minna á að álverið tapaði um 13 milljörðum króna á síðasta ári, eða rúmum milljarði á mánuði. Þetta gerist þrátt fyrir að þar á bæ hafi verið ráðist í umtalsverðar hagræðingar og fækkunar á starfsfólki.

Ég sé mig knúna til að skrifa þessa grein og birta opinberlega þar sem mér hefur ítrekað verið neitað að bóka um þetta alvarlega mál í borgarráði. Þannig er lýðræðið fótum troðið af formanni borgarráðs sem kennir sig við flokk sem stendur fyrir frelsi og frjálslyndi.

Ríkistjórnin hefur undanfarið sýnt hversu víðtæk völd hún hefur við aðstæður eins og nú eru fyrir hendi vegna Covid-19. Þúsundum fyrirtækja og einstaklinga hefur verið gert ókleyft að afla sér tekna og lífsviðurværis. Afleiðingarnar eru að sjálfsögðu þær að ekki er með neinu móti hægt að standa við skuldbindingar. Í þessar aðgerðir hefur verið ráðist af illri nauðsyn og er fullur skilningur á því. Ríkisstjórnin hefur í hendi sér að ráðast í ýmsar áður óhugsandi aðgerðir vegna Covid-19 og hefur ekki hikað við það eins og áðurnefnd dæmi sýna.

Íslendingar feta nú líkt og aðrar þjóðir þröngan og hlykkjóttan veg milli skynsamlegra og óskynsamlegra ákvarðana, tíminn einn mun leiða í ljós hvar okkur tókst vel til, og hvað betur hefði mátt fara.

Þessi grein er hin fimmta í röðinni um tækifæri Íslands og Íslendinga að farsóttinni sem kennd er við kórónu lokinni. Þessi grein fjallar um tækifærin í iðn- og tæknigeiranum. Iðnaður hefur lengi staðið undir stórum hluta útflutningstekna þjóðarinnar. Áliðnaðurinn hefur verið fyrirferðamestur en þar eru blikur á lofti. Svo virðist sem verðlagning orku til orkufreks iðnaðar sé nú úr takti við það sem gerist meðal samkeppnisþjóða okkar á markaði og slæmar markaðshorfur eru á álmarkaði. Gagnaver hrökklast frá landinu vegna verðlagningar orkunnar